για μπαρ και πάλι ο λόγος

θέλω να το γράψω μέρες.

Τα μπαρ με καθήμενους και οριοθετημένες θέσεις δίνουν σαφώς μεγαλύτερη προστασία από οποιαδήποτε μη ελεγχόμενη συγκέντρωση κόσμου. Αφήστε τα ανοιχτά μέχρι τις 2 το βράδυ και μετά καλό θα ήταν να απαγορεύσετε την πώληση και την κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους όπως συμβαίνει χρόνια στην υπόλοιπη Ευρώπη μετά από κάποια ώρα. Στην Ισπανία πχ είναι μετά τις 11 (σε δημόσιους χώρους λεμε).

Κανονίστε επιτέλους το πλαίσιο λειτουργίας μπαρ, καφέ, κλάμπ, εστιατορίων και καταστηματων με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει κυκλική ροή και όχι συνωστισμός.

Προτείνω πχ:

07 το πρωι ως τις 12 το βράδυ, καφέ και εστιατόρια

12 το μεσημέρι έως 2 το βράδυ τα μπαρ

9 το βράδυ μέχρι και 07 το πρωί τα κλαμπ και τα νυχτερινά κέντρα.

Take away και delivery 24 ώρες την ημέρα χωρίς πώληση αλκοόλ από τις 11πχ το βράδυ και μέχρι τις 07 το πρωι.

Οχι στις μεικτές άδειες αλλά σε δυνατότητα επιλογής ωραρίου σε ένα μπαρ που θέλει να είναι ανοιχτό 9-07 ή σε ένα εστιατόριο που θέλει να είναι ανοιχτο 12-02 με αντίστοιχη ρύθμιση της άδειας.

Μειωμένο ΦΠΑ 13% ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΤΑ μέχρι τις 23:00 και αυξημένο στο 24% για όλα εκτός take away φαγητού μετά.

Πληρωμή ΜΟΝΟ με κάρτες για όλα εκτός take away-delivery, 23:00-07:00

Καταργηση επιτέλους του τέλους παρεπιδημούντων και δυνατότητα άδειας κλαμπ ευκολότερα σε μικρότερους χώρους, χωρίς την ανοησία των θέσεων στάθμευσης.

Αν και τα εμπορικά καταστήματα και οι υπηρεσίες έχουν ένα κλιμακωτό ωράριο, πολλά μπορούν να γίνουν ώστε να αποσυμφορηθούν οι ώρες αιχμής. Δεν γίνεται να κλείνουν τα μαγαζιά στις 9 το βράδυ και να περιμένουν τα εστιατόρια και τα μπαρ πχ να γεμίσουν στις 10. Καλό θα ήταν πχ τα εμπορικά να είναι ανοιχτά 9πμ με 6μμ σερί με διάλειμμα για 1 ώρα, (1-3 σε δόσεις για το προσωπικό) όπως λειτουργούσε τόσα χρόνια τέλεια στην Αγγλία.

Τώρα για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος:

Ειδικές άδειες λειτουργίας που θα καθορίζουν αποστάσεις και εξυπηρετούμενους ανάλογα τον χώρο και τον εξαερισμό που πρέπει επιτέλους να υπάρχει με προδιαγραφές για τους εσωτερικούς χώρους. Οχι έτσι αυθαίρετα 2.2 τετρ ανα πελάτη για ωφέλιμο χώρο. Αυτό σημαίνει πως ένα σχετικά μεγάλο μαγαζί 80 τετραγωνικών με μπαρ που καταλαμβάνει 20 τετραγωνικά, και τουαλέτες 5 τετραγωνικά μπορεί να βάλει μόνο 25 πελάτες, 5-6 τραπεζάκια δηλαδή, όταν το μέσο μπαρ είναι 50 τμ με 35 τμ ωφέλιμο χώρο, δηλαδή μπορεί να εξυπηρετήσει μόνο 15 άτομα. Αυτομάτως πάνε για κλείσιμο αν είναι νομοταγείς, που πρέπει να είναι, ιδιαίτερα κάτω από αυτές τις συνθήκες. Το κράτος οφείλει και πρέπει να στηρίζει αυτούς που τηρούν τους νόμους. Πρέπει λοιπόν αυτό να επανεξεταστεί με κατάθεση σχεδίου διαρρύθμισης, ώστε να τηρούνται αποστάσεις και μέτρα ασφαλείας, πάντα μαζί με τον σωστό εξαερισμό. Επίσης να καθοριστεί το μάξιμουμ εξυπηρετούμενων πελατών, μέσα και έξω με βάση τις αποστάσεις των τραπεζιών, το σχέδιο διαρρύθμισης και τις τουαλέτες, όχι μόνο τα τετραγωνικά του καταστήματος. Διάδρομοι, δυνατότητα τοποθέτησης διαχωριστικών αντί για απλής απόστασης τραπεζιών και άλλα τέτοια που μπορούν να συζητηθούν.

Κλιμάκωση της έντασης μουσικης σε ρεαλιστικά πλαίσια, δηλαδή 70dB συνοδευτικά για εστιατόρια και καφέ, με εξαίρεση την ζωντανή μουσική που πρέπει να είναι στα 85dB όπως και σε όλα τα μπαρ στον εσωτερικό και μόνο χώρο, με εξαίρεση τα 65 σε εξωτερικό αν δεν υπάρχει ενόχληση στην περιοχή. Καμία μουσική σε εξωτερικό χώρο μετά τις 23:00 εκτός αν υπάρχει πρόβλεψη από τον εκάστοτε Δήμο για μέχρι τις 12 για καλοκαίρι και τουριστικές περιοχές.

110dB (ταβάνι) για κλαμπ και νυχτερινά κέντρα με ζωντανή μουσική. Υποχρεωτικό μετρητή σε εμφανές σημείο και καταγραφέα dB στα μπαρ και κλαμπ. Να σταματήσουν επιτέλους οι αυθαίρετες μετρήσεις που μας τρέχουν σε δικαστήρια χωρίς λόγο. Αυτά και πολλά άλλα μετά από χρόνια στην δουλειά, στην μουσική αλλά και ως κάτοικος επιβαρυμένης τουριστικά και ηχητικά περιοχής.

Σύγχρονη αρχιτεκτονική και χαμένος πολιτισμός

Ένα διαφορετικό κείμενο για σήμερα. Ξεκινάει από τα γενικότερα αισθητικά μας οικιστικά κριτήρια και καταλήγει -που αλλού;- στην Παλιά Πόλη.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές πως έχει καταλήξει να είναι έτσι η πόλη που ζούμε. Πως είναι δυνατόν να υπάρχει εκείνη η χρονική στιγμή όπου μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού αποφασίζει να αναδιαρθρώσει την περιοχή που ζει με διάφορες παρεμβάσεις, αρχιτεκτονικές, οικιστικές, συγκοινωνιακές, ακόμα και τρόπου διασκέδασης. Για ποιο λόγο πχ, όπου ανοίξει ένα πετυχημένο κατάστημα, ανοίγουν και άλλα και δημιουργείται ένα εμπορικό κέντρο από το πουθενά; Για ποιο λόγο αποφάσισαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας να γκρεμίσουν όλα σχεδόν τα νεοκλασικά σπίτια στο κέντρο της Ρόδου και να τα αντικαταστήσουν με πολυκατοικίες; Είχαν πρόβλημα χώρου ή ήταν απλά θέμα μόδας το όνειρο του διαμερίσματος;

Πόσοι κήποι με βουκαμβίλιες χάθηκαν για να γίνουν τσιμεντένια μαγαζιά με βιτρίνες που τώρα παραμένουν βρώμικες και άδειες σε περιοχές όπου δεν υπάρχει πλέον εμπορική κίνηση; Γιατί ποιους λόγους το Νιοχώρι άλλαξε από την μεγαλοπρεπή αστική περιοχή της πόλης, στο απόλυτο χάος της πολεοδομικής παράβασης; Οι κάτοικοι δεν έβλεπαν την γειτονιά τους να καταστρέφεται; Γιατί δεν αντέδρασαν παρά άφησαν το καλοφτιαγμένο παλιό κτήριο τους να μεταμορφωθεί σε ένα αρπακολατζίδικο αρχιτεκτονικό κακούργημα; Και καλά αυτοί που το έκαναν μόνο για τα φράγκα. Πόσοι όμως ξεγελάστηκαν να πιστέψουν πως θα έχουν μια καλύτερη ζωή σε τέσσερις τοίχους με μια ιδέα θέας, όταν παλαιότερα μπορούσαν να μυρίσουν τις τριανταφυλλιές του κήπου τους; Βλέπω την κατάντια που έχουν τα Μαράσια της πόλης μας και το μόνο που μπορώ να συμπεράνω, είναι πως πάσχουμε από διαταραχή της αισθητικής, ενώ είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσουμε να ζήσουμε όμορφα πλέον, γιατί έχουμε χάσει το καλόγουστο σκηνικό της ζωής μας.

Όσο και να μας "βολεύει" το τεχνολογικό αστικό περιβάλλον, πάντα θα αναζητούμε την γοητεία της φύσης και της θάλασσας, είτε κρυμμένη διακριτικά σε ένα ταξίδι, είτε σε ένα καφέ στην παραλία ή στο βουνό, είτε βάζοντας πίνακες με τοπία και βότσαλα στους τοίχους μας, αναζητώντας μια χαμένη γαλήνη. Χωρίς απλότητα και φυσική αισθητική, είναι δύσκολο να βρεις την ηρεμία σου.

Δεν κατηγορώ όμως καμιά πολεοδομική υπηρεσία που δεν κάνει καλά την δουλειά της. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας, μόνοι μας αποκοπήκαμε από οποιαδήποτε αισθητική, δημιουργήσαμε άναρχες πόλεις και αφιλόξενες περιοχές. Και λαδώσαμε ενδεχομένως για αυτό. Ούτε καν το όραμα του Le Corbusier δεν τολμήσαμε να αξιοποιήσουμε, ούτε την πρακτικότητα του κινήματος του Bauhaus για να κάνουμε λίγο πιο αξιοπρεπή την σύγχρονη μας πόλη, αν τόσο πολύ μας άρεσαν οι πολυκατοικίες.

Θεωρώ λάθος να μιλάμε μόνο για άναρχη δόμηση και κακογουστιά μόνο σε μεγέθη Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Μπορεί να υπάρχει ακόμα και σε μικρογραφία, με όλα τα κουσούρια της. Δείτε την Ρόδο και την άναρχη ανάπτυξη της Ανάληψης. Δρόμοι χωρίς σχεδιασμό, άλλου στενοι, αλλού όχι, χωρίς πράσινο, χωρίς υποδομές ή στάθμευση. Σε λίγο το ίδιο θα συμβεί και στην γειτονική περιοχή γύρω από την Ηλ Βενέζη.

Ελα μωρέ, χωράφια είναι, δεν χρειάζεται...  και τα λάθη του παρελθόντος επαναλαμβάνονται τραγικά, ξανά και ξανά. 

Είναι αδύνατον να αποκτήσουμε ξαφνικά την αισθητική μιας μέσης ιταλικής κωμόπολης ή ακόμα και μιας άλλης μικρής πόλης της δυτικής Ευρώπης. Την χάσαμε μέσα σε λίγα χρόνια. Φανταστείτε και δείτε από παλιές φωτογραφίες πως ήταν η Ρόδος πριν από 50-60 χρόνια. Πριν τις κατεδαφίσεις και τα αυθαίρετα. Πριν το μπετόν, πριν ακόμα τα χωρια μας προσπαθήσουν να μιμηθούν την νεοπλουτιστική αισθητική και χάσουν μια για πάντα τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα.

Όταν έφυγαν οι Ιταλοί κατακτητές από το νησί, άφησαν πίσω ένα ολόκληρο αρχιτεκτονικό σχέδιο για την αξιοποίηση του, που μισαλλόδοξα και μόνο αποφασίσαμε να εξαφανίσουμε. Με περίσσεια ηλιθιότητα χαρακτηρίστηκαν φασιστοειδή τα κτήρια του Μαντρακίου, χωρίς καν να δούμε τις φάσεις της εξέλιξης τους και την χρησιμότητα τους. Μετα βίας σώθηκαν από γκρέμισμα το Ελλη και το Ρόδων από την αξιοποίηση που ήθελε η χούντα. Τώρα, καυχιόμαστε για ένα ωραίο δρόμο στο κέντρο, όταν το μόνο που κάναμε από το 1950 και μετά είναι να γκρεμίζουμε οτιδήποτε παλιό και να το αντικαθιστούμε από ένα εκμοντερνισμένο κακέκτυπο κάποιου κτηρίου σε κάποια μεγαλούπολη.

Έτσι ρημάξαμε το Νιοχώρι, αφήνοντας την Δηλμπεράκη να αναρωτιέται τι έγινε και έχασε την αξία και την αίγλη της. Έτσι κατέληξε το Μαντράκι να έχει γυάλινα κτήρια και πολυκαταστήματα που σου δίνουν την αίσθηση του δήθεν συγχρονου, κακοφτιαγμένου όμως, φτωχου συγγενή του πραγματικού μοντερνισμού, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με όλο το μεγαλοπρεπες παρελθόν των ελάχιστων πλέον νεοκλασικών που είτε έχουν την τύχη να βρίσκονται υπό την εποπτεία κάποιου ρομαντικού ιδιώτη ή να σωριάζονται εγκαταλελειμμένα, μέρα με την μέρα, αναξιοποίητα από το δημόσιο ή τους υπεύθυνους τους. Η αναπτυξη της τουριστικής βραχυπρόθεσμης μίσθωσης έδωσε την ευκαιρία να αναπαλαιωθούν αρκετοί από τους παλιούς αρχιτεκτονικούς θησαυρούς που ομορφαίνουν την πόλη. Αλλά αυτό είναι μια μόδα με διάφορες άλλες αρνητικές προεκτάσεις, όπως πχ την απομάκρυνση του μονίμου κατοίκου, και ούτως ή άλλως δεν πρόλαβε δυστυχώς να σώσει τα περισσότερα.

Η κακογουστία συνεχίζεται και στην χρήση γής. Έτσι καταντήσαμε το ωραιότερο ίσως σημείο της πόλης για καλοκαιρινή βόλτα, την περιοχή πίσω από την Νομαρχία, σε πάρκινγκ, για να εξυπηρετήσει την βαριεστημένη νοοτροπία μας αντί να αναδείξουμε, με την απουσία του αυτοκινήτου, την σημασία του ιστορικού κέντρου. Με τον ίδιο τρόπο μέσα στην Παλιά Πόλη, η πλατεία μπροστά στο παλάτι έγινε παρκινγκ, γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε μια άλλη γενναία λύση. Η νυχτερινή διασκέδαση αντί να πάει σε ένα σημείο όπου δεν θα ενοχλεί και δεν θα ενοχλείται, μπήκε κατευθείαν στην καρδιά της. Και να ήταν μόνο αυτό...

Εκτρώματα που αταίριαστα ξεφυτρώνουν με άνωθεν και καλά εγκρίσεις και δραστηριότητες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μέσα στα τείχη, καταστρέφουν μια για πάντα την οικιστική της προοπτική. Οι νόμοι και οι διατάξεις υπάρχουν, δεν τις ακολουθούμε όμως. Θα ήταν κρίμα να τα πετάξουμε για άλλη μια φορά όλα και μετά να αναρωτιόμαστε που πήγε ο τουρισμός που κάποτε γοητευόταν από το νησί και την ζωή σε αυτό.  Πόσο μάλλον σε συνθήκες κρίσης. Πόσο μάλλον όταν το τουριστικό μας προϊόν πρέπει να γίνει μεγαλύτερης διάρκειας και καλύτερης ποιότητας. Αλλά η έννοια του πολιτιστικού τουρισμού είναι άγνωστη στην Ρόδου του sex sea sun sand. Έτσι θα καταντήσουμε και την Παλιά Πόλη, σαν τα μούτρα μας, έρμαια των μικροσυμφερόντων και των ρουσφετιών, αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα.

Είναι απαραίτητη μια νέα αρχιτεκτονική προοπτική και ένα καινούργιο μοντέλο σεβασμού στην παράδοση, με έμφαση στην προώθηση της καλαισθησίας, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες αντιξοότητες και τις αιφνίδιες κρίσεις. Δεν θα εξαρτόμαστε από κανέναν τουρ οπερέιτορ όταν η ίδια η πόλη και το νησί γενικότερα θα είναι από μόνο του πόλος έλξης όπως τόσοι άλλοι ιστορικοί και πολιτιστικοί προορισμοί στον κόσμο.


Υ.Γ. Στεναχωριέμαι που δεν έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική, αν και πάντα φλέρταρα μαζί ως τέχνη και αντίληψη. Για μένα είναι ίσως η μεγαλύτερη όλων των τεχνών, είναι η τέχνη της καθημερινότητας μας.

Ένα κλειστο μπαρ στην Μπανανία.

Είμαι ένας κουρασμένος μικρομεσαίος επιχειρηματίας. Δηλαδή, δεν το παίζω διευθυντής, ούτε δίνω εντολές στο προσωπικό μου πίσω από ένα γραφείο, αλλά ευτυχώς για μένα, πρέπει να είμαι μαζί τους και να δουλεύω, σωματικά και πνευματικά, να μπορώ να αντέχω ακόμα και όταν έχω ήδη συμπληρώσει 10 ώρες και να κάνω άλλη μια βάρδια αν χρειαστεί γιατί δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν με ενοχλεί. Μπορώ να πω πως αν και με κουράζει μου αρέσει και για αυτό συνεχίζω. Πολλές φορές όμως έρχεται μια στιγμή που έστω και για λίγο μετανιώνω για τις επιλογές μου, Και δεν είμαι μόνος μου. Οι περισσότεροι που έχουν μια δική τους επιχείρηση κατανοούν αυτό το θέμα. Πως σκέφτεσαι συχνά πως είναι καλύτερο να είσαι υπάλληλος αντί για εργοδότης. Και σε καταστάσεις κρίσης, η σκέψη αυτή γίνεται ακόμα εντονότερη. Πόσο μάλλον όταν τόσα χρόνια με μνημόνια και άλλα πολλά, έχεις κουραστεί, χρωστάς, έχεις ρυθμίσεις που τρέχουν, προσπαθείς να τα βάλεις όλα σε μια τάξη και πάντα κάτι γίνεται.

Έχω ένα μπαρ που απασχολεί το μίνιμουμ προσωπικό, με εμένα ως βασικό ή επικουρικό αν χρειαστεί κάτι, με ευθύνη για τις εξωτερικές εργασίες, την συντήρηση, την προώθηση, την μουσική, τα μενού, την εκπαίδευση των εργαζομένων, την ομαλή λειτουργία, τις πληρωμές και πολλά άλλα που γίνονται κάθε μέρα. Το μίνιμουμ αυτό μοντέλο μικρής επιχείρησης απασχολεί 3 άτομα φουλ και 2 μερικής σύν τους dj που χρειάζονται γιατί είναι μπαρ που έρχεσαι για να ακούσεις μουσική και να πιείς ένα καλό ποτό. Αρα αφού είμαστε πάνω από 5 άτομα δεν παίρνουμε εμείς, άσχετα αν δουλεύουμε στην επιχείρηση μας, την επιδότηση. Που καταλήγω; οτι μια οποιαδήποτε μικρή επιχείρηση υγειονομικού ενδιαφέροντος, τις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορεί να ενταχθεί στην επιδότηση.

Θα δοθούν όμως κάποια χρήματα στους εργαζόμενους για να καλύψουν τρέχοντα έξοδα, ενοικια, ψώνια, λογαριασμούς, φάρμακα κτλ κτλ. Ευτυχώς, γιατί χρειάζονται την "πλουσιοπάροχη" στήριξη που είναι γύρω στα 17,7 ευρώ την ημέρα. Πάλι καλά, αν και ελάχιστα, Φαντάσου ένα υπάλληλο με οικογένεια να πρέπει να ζήσει με 800 ευρώ για 2 μήνες, μιας και η μισθοδοσία για τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, σίγουρα θα καθυστερήσει με κλειστές επιχειρήσεις.

Η λογική που ακολουθούν δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα λέει πως εμείς με τα μπαρ και καφέ έχουμε πολλά λεφτά. Πως κλείνουμε το βράδυ και βάζουμε στις πλαστικές τσάντες τα φράγκα, πως είμαστε το άντρο της ακολασίας και της φοροδιαφυγής. Μάλλον πολλές ταινίες βλέπετε εκεί στα επιτελεία. Είμαστε αυτοί που έχουμε απίστευτους φόρους στα προϊόντα που διαθέτουμε, από τον καφέ μέχρι το κρασί και την μπύρα, αναγκάζοντας μας να ανεβαζουμε τις τιμές -λόγω κόστους- τόσο πολύ που τελικά περιορίζουμε τον τζίρο μας, μιας και δεν είμαστε μαγαζιά πρώτης ανάγκης. Θα γελάσουμε βέβαια μόλις αρθούν τα περιοριστικά μέτρα, γιατί μάλλον τότε εμείς θα είμαστε η πρώτη ανάγκη...

Θα μείνουμε κλειστά όλο τον Απρίλιο και καλά θα κάνουμε, γιατί η υγεία είναι πάνω από όλα. Εμείς όμως σαν ιδιοκτήτες πρέπει να πληρώσουμε ενοίκιο και πάγια της επιχείρησης, συν το δικό μας ενοίκιο και λογαριασμούς. Χάνουμε μια από τις καλύτερες περιόδους για την επιχείρηση μας, το Πασχα, με κόσμο και κίνηση, καλό καιρό και διάθεση για έξω. Χάνουμε όμως μάλλον και τον Μάιο, με ανυπολόγιστες ζημιές και πάλι, άλλη μια καλή περίοδο πριν ξεκινήσει το καλοκαίρι. Αν πρέπει να γίνει για να γλιτώσουμε κόσμο από την ασθένεια, είμαστε υποχρεωμένοι νομικά και ηθικά να το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Έτσι ξεκινάμε από Ιούνιο, γιατί εκεί γύρω προβλέπεται να ανοίγουμε, χωρίς τουρισμό ακόμα, μιας και οι τουρίστες κατα που φαίνεται θα είναι σπίτια τους, έχοντας να αντιμετωπίσουμε τον κλασικό ανταγωνισμό -τουλάχιστον εδώ στην περιοχή μας- τα δεκάδες καλοκαιρινά μαγαζιά και μπιτσόμπαρα που γίνονται κλαμπ με άδεια καντίνας... Με λίγα λόγια φέτος είναι μια χαμένη χρονιά. Χρειαζόμαστε δυστυχώς και εμείς την ίδια βοήθεια, όπως και το προσωπικό μας, για να μπορέσουμε απλά να επιβιώσουμε σε πρώτο βαθμό. Αλλά δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο στα άμεσα έξοδα. Τα έξοδα μας, ακόμα και αν τα βάλεις σε λογικό πλαίσιο είναι πάρα πολλά και χρειάζονται τουλάχιστον 3-4 μήνες καλής δουλειάς για να ισοσκελίσουν μόνο οι ζημιές από την περίοδο που είσαι αναγκαστικά -και καλώς λέω και πάλι- κλειστά. Δεν φαίνεται όμως στον ορίζοντα κάτι τέτοιο.

Δεν είμαστε όμως μια απλή επιχείρηση. Οπως πολλές άλλες που λειτουργουν σε ετήσια βάση σε τουριστικές περιοχές, έχουμε ανάγκη τον τουρισμό. Και χωρίς αυτόν, ότι επίδομα και να πάρουμε στην περιοχή που ζουμε, είναι απλά ημίμετρα χωρίς βάθος χρόνου. Θα  χρειαστούμε λοιπόν και επιπλέον στήριξη, με δόσεις σε πληρωμή ενοικίων, με νέες ρεαλιστικες ρυθμίσεις για όλες τις οφειλές, κουρέματα, δάνεια για έκτακτες δαπάνες και κατανόηση ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας. Ακόμα όμως και αυτά δεν είναι αρκετά.

Ερχεται μια τουριστική σεζόν χαμένη, πολλοί άνθρωποι χωρίς εργασία και επιχειρήσεις που θα ζητάνε την ελεημοσύνη του κράτους για τις ανάγκες τους. Μια ελεημοσύνη που γίνεται μονόδρομος από την στιγμή που έχουμε αποφασίσει σαν τόπος να ακολουθήσουμε την λογική της Μπανανίας, να πουλάμε μόνο τουρισμό, μιας και δεν έχουμε κάτι άλλο να πουλήσουμε. Η μονο-οικονομία αυτή είναι πάντα καταστροφική σε συνθήκες κρίσεων, όπως αυτής που ζούμε ή μιας άλλης που θα μπορούσε να προέλθει από πολλές άλλες αιτίες, όπως πχ ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.

Η λογική όμως αυτή της Μπανανίας έγινε με πλάτες των κυβερνητικών πολιτικών των τελευταίων 40 ετών, όταν δόθηκε όλο το βάρος και πάρα μα πάρα πολλά φράγκα στον τουρισμό, με τον κόσμο να παίρνει αναπτυξιακές επιδοτήσεις, για να φτιάξει από οικογενειακά κακόγουστα φτηνιάρικα καταλύματα μέχρι μεγάλες μονάδες και resort που τελικά κατέστρεψαν την ποιότητα φέρνοντας τον τουρισμό με τα βραχιολάκια. Δεν υπάρχει ομαλή οικονομία. Δεν υπάρχουν υποστηρικτικές επιχειρήσεις, πρωτογενούς τομέα πχ, δεν υπάρχουν τοπικά προϊόντα βιοτεχνίας και γαστρονομίας ώστε να μπορούμε να ξανακάνουμε τοπικά μια επανεκκίνηση χωρίς πολλά προβλήματα. Επομένως θα χρειαστούμε κάτι παραπάνω από την ελεημοσύνη του κράτους.

Είναι ευκαιρία λοιπόν αντί να στηρίξουμε και πάλι άμεσα και αβίαστα τον τουρισμό, αυτήν την φορά να αναπτύξουμε τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, που θα ενισχύσει με την σειρά του τον τουρισμό, αφήνοντας όμως περιθώριο κέρδους στην τοπική οικονομία μέσω της παραγωγης. Σταδιακά με την αλλαγή προφίλ του επισκέπτη και την παράλληλη ανάπτυξη μιας οικονομίας που στηρίζεται και σε άλλους πυλώνες, οι κρίσεις θα μπορούσαν να είναι μικρότερες ή πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν.

Είναι η σειρά του κράτους να ανταποδώσει για όλα τα έσοδα που λαμβάνει από τον τουρισμό και να στηρίξει με έξυπνους τρόπους τις τοπικές οικονομίες. Να δούμε με σοβαρότητα μέχρι πότε μπορούμε να επενδύουμε σε νέα δωμάτια και που χρειάζεται τελικά να επενδύσουμε πραγματικα. Θα χρειαστούμε μια γερή χρηματοδότηση που θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε το απαρχαιωμένο και προβληματικό μοντέλο στρέφοντας κόσμο από τον τουρισμό στην παραγωγή. Να δοθούν χρήματα σε μοντέλα που παντρεύουν τον τουρισμό με την ανάπτυξη και προώθηση των τοπικών προϊόντων, που αφήνουν λεφτά πραγματικά στην τοπική οικονομία, που προσφέρουν στην ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων που θα μπορούν στην συνέχεια να πουλάνε ακόμα και στο εξωτερικό. Τυποποιημένα και ελεγχόμενα, όχι μόνο λάδι και κεραμικά, αλλά σάλτσες και αλλαντικά, ψαρικά και τυροκομικά, ζυμαρικά και νέα σύγχρονα οινοπνευματώδη. Να επενδύσουμε στην καλαισθησία και τον πολιτισμό, στην βιοτεχνία και την δημιουργικότητα, στον έξυπνο τουρισμό εμπειριών και να ξεφύγουμε από το sun-sea-sex που έχει ως αποτέλεσμα την σταθερή μείωση της ποιότητας και την συνεχή σπατάλη πόρων σε ένα νησί που τους έχει ανάγκη. Πόσα άλλα resort θα αντέξουμε; Πόσα εργοστάσια ΔΕΗ χρειαζόμαστε ακόμα;  Πόσα φράγματα; Πόσες ακόμα δημόσιες παραλίες θα χαθούν σε "αποκλειστική" χρήση; Πόσο ακόμα θα μεταβληθεί το τοπίο για να εξυπηρετήσει τους τουρίστες που δεν βγαίνουν έξω από το ξενοδοχείο τους;

Το ξέρω ότι το πήγα από το προσωπικό στο γενικό, αλλά το θέμα μας αυτήν την στιγμή δεν είναι αν θα επιβιώσω εγώ, αλλά πως θα θωρακιστούμε όλοι μας, ώστε να μην χρειάζεται η ελεημοσύνη κανενός όταν υπάρχει τέτοια ανάγκη όπως η τωρινή και να κοιτάξουμε το μέλλον με καλύτερες προοπτικές.

περί ηλεκτρονικής εκπαίδευσης.

Προσπαθώ τις τελευταίες μέρες να βοηθήσω τον γιό μου με τα ηλεκτρονικά του μαθήματα. Το πρόγραμμα είναι τραγικό και δείχνει απαρχαιωμένο για 2020. Τραγική είναι και η ποιότητα του σέρβερ που δεν σηκώνει τόση κίνηση αλλα προσπαθεί. Μέσα σε όλα αυτά βλέπω και την παρούσα κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης και ας με συγχωρέσουν οι φίλοι δάσκαλοι και καθηγητές, που ενδεχομένως καταβάλουν και αυτοί μεγάλη προσπάθεια να κατανοήσουν την λειτουργία (δυσλειτουργία) αυτού του συστήματος. Δύσχρηστο, με μενού και ανούσιες εγγραφές ταλαιπωρίας, χωρίς ενσωματωμένη τηλεδιάσκεψη ή τουλάχιστον με αυτόματη σύνδεση χρήστη σε ένα εξωτερικό πρόγραμμα, χωρίς την δυνατότητα δημιουργίας ενός κοινόχρηστου εκπαιδευτικού βίντεο από τους καθηγητές στους μαθητές παρά μόνο με link.

 Σας έχουν πει ποτέ πως για τα προγράμματα της Microsoft στα οποία εκπαιδεύονται τα πιτσιρίκια είναι απαραίτητο να τα ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ; Έχετε υπόψη σας τις τιμές; Είναι γύρω στα 150€ για μαθητική περιορισμένη χρήση. Γιατί δεν μαθαίνουν ένα OpenOffice ή κάποιο άλλο αξιόλογο ανοιχτό πρόγραμμα να τελειώνουμε; Γιατί δεν μαθαίνουν τα παιδιά αυτές τις δωρεάν εφαρμογές παρά μόνο προγράμματα της Microsoft; Εδώ και χρόνια δείχνω στον γιό μου πως να χρησιμοποιεί ανοιχτό λογισμικό για να κάνει τις εργασίες του, που δίνονται σε word ή excel κτλ. Δεν είναι προώθηση αυτή εκ μέρους του υπουργείου μιας συγκεκριμένης εταιρείας με πλατφόρμα επί πληρωμή; Θα μου πείτε, μπορείς να το κατεβάσεις σπασμένο κτλ. Δεν είναι όμως αυτή λύση. Η λύση είναι να μην χρειάζεται ο μαθητής να αγοράζει το λογισμικό που του είναι απαραίτητο για το σχολείο ή ακόμα και για το πανεπιστήμιο. Ανοιχτά προγράμματα. Δύσκολο; αυτό το κείμενο το έγραψα σε google docs, το πιό απλό από τα δωρεάν…

 Χρειάζεται οπωσδήποτε μια επιστημονική κατάρτιση στον τρόπο χρήσης της ηλεκτρονικής εκπαίδευσης που τόσα χρόνια αδικαιολόγητα δεν έχει γίνει, δυστυχως από κανέναν. Παράδειγμα απλό: μας στέλνετε αρχεία pdf με ασκήσεις που πρέπει να γίνουν convert σε κάτι άλλο για να μπορέσουν οι μαθητές να τις κάνουν. Πρέπει δηλαδή να κατεβάσουμε ένα έξτρα πρόγραμμα εμείς οι γονείς αν έχουμε την τύχη να καταλαβαίνουμε λίγο από αυτά. Γιατί δεν γίνονται όλα απλά, σε μιά ανοιχτή πλατφόρμα -που υπάρχουν αρκετες- με συγκεκριμένο τύπο αρχείων κατάλληλο για κάθε μάθημα και δωρεάν…  Γιατι υπάρχει από το υπουργείο η υπόθεση πως όλοι έχουν PC? έχετε πάρει χαμπάρι πως ο περισσότερος κόσμος έχει πλέον tablet και smartphone; Και πάλι καλά που έχουμε, εμείς οι προνομιούχοι. Πόσα άλλα παιδιά δεν έχουν και είναι αντισυνταγματικά αυτήν την στιγμή αποκλεισμένα από την ΔΩΡΕΑΝ εκπαίδευση; Παιδιά που χρειάζονται πολύ το σχολείο για να ξεφύγουν από το γκέτο ή την κακοτυχία τους. Μην έχετε δύο ταχύτητες όταν δεν μπορούν να εφαρμοστούν τα μέτρα σε όλους. Ωραία η online μάθηση, αλλά για όλους και με δωρεάν πρόσβαση στον απαραίτητο εξοπλισμό.

Και μέσα σε όλην αυτήν την αναμπουμπούλα των ημερών να σας υπενθυμίσω πως το διαδίκτυο είναι πλέον δικαίωμα και απαραίτητο για όλους και ως εκ τούτο πρέπει να είναι δωρεάν ή επιδοτουμενο τουλαχιστον στους μαθητες. Καλή η κίνηση με τους παρόχους κινητής για δωρεάν πρόσβαση σε σελίδες, αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να ξέρεις πως θα στείλεις δεδομένα από το κινητό σου στο τάμπλετ ή στον υπολογιστή. Πρέπει ο γονέας να ξέρει. Και αν δεν ξέρει για διάφορους λόγους, δεν έχει πρόσβαση και ο μαθητής, ιδιαιτέρως των μικρών τάξεων (και δυστυχώς των χαμηλών τάξεων γενικότερα). 

 Αυτή η κρίση μας δείχνει πολλά πράγματα, πόσα είναι χρήσιμα, ακόμα και δικαιωματικά απαραίτητα για μια σύγχρονη κοινωνία. Η πρόσβαση στην πληροφορία και στην ηλεκτρονική παιδεία για όλους είναι σίγουρα ένα από αυτά.

"Κοινωνική Μηχανική" : το πείραμα των 5 πιθήκων

Vic Chesnutt - Everything I Say

Art Ensemble Of Chicago theme de yoyo

Charles Mingus Meditations On Integration

Andy McKee - Into the Ocean - www.candyrat.com

Μερικές φορές είναι καλύτερα να αφήσεις κάποιον άλλο να εκφράσει αυτό που σκέφτεσαι.

Πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας

Πάντοβα, ή πώς μειώνεται άμεσα το ενεργειακό κόστος και το οικολογικό αποτύπωμα της αυτοδιοικητικής μηχανής

Γύρω στα τα τέλη του 2005 οι δημοτικές αρχές της Πάντοβα, των 400.000 κατοίκων, αποφάσισαν να προχωρήσουν στην σύνταξη ενός μακρόπνοου προγράμματος σημαντικής περικοπής του ενεργειακού κόστους της αυτοδιοικητικής μηχανής και, παράλληλα, δραστικής μείωσης του οικολογικού της αποτυπώματος. Η σύνταξη του «Δημοτικού Προγράμματος Ενεργειακής Εξοικονόμησης» κρίθηκε τόσο επίκαιρη όσο και αναγκαία αφενός για την κάρπωση των σοβαρών κινήτρων που είχαν θεσμοθετηθεί στο πεδίο της εξοικονόμησης ενέργειας και την ετήσια εξοικονόμηση σημαντικών οικονομικών πόρων και αφετέρου για πολυπόθητη υιοθέτηση των στόχων του πρωτοκόλλου του Κιότο αναφορικά με την μείωση των ρυπογόνων εκπομπών και την κλιματική αλλαγή. Την καταλυτική ώθηση στην εκπόνηση του προγράμματος έδωσε η πεποίθηση του σημαντικού ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης στην συστηματική προαγωγή των παρεμβάσεων στο πεδίο της ενεργειακής εξοικονόμησης: οι επεμβάσεις που υλοποιεί ο Δήμος στα πλαίσια των περιουσιακών του στοιχείων επιδρούν μεν σημαντικά στην μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης της αυτοδιοικητικής μηχανής αλλά ενεργούν καταλυτικά και σαν παράδειγμα για τον πολίτη και τον ιδιωτικό τομέα.


Η εκπόνηση του προγράμματος εκκίνησε με τον καθορισμό 4 τομέων επέμβασης που θα επέτρεπαν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, με τα αμεσότερα οφέλη, ως προς τους προκαθορισμένους στόχους:
1. Τον τομέα του δημόσιου φωτισμού.
2. Εκείνο του δικτύου των σηματοδοτών της πόλης.
3. Τον τομέα του κτιριακού δυναμικού του Δήμου.
4. Τον τομέα των οχημάτων της δημοτικής αρχής.
Ο προγραμματισμός της επέμβασης και στους 4 τομείς στηρίχθηκε σε 3 βασικά κριτήρια και σε ένα πλαίσιο ενδελεχών αναλύσεων, δεδομένων και επιθυμούμενων αποτελεσμάτων, τόσο από οικονομικής όσο και από οικολογικής σκοπιάς:
α). Βέλτιστη δυνατή επιλογή του πάροχου ηλεκτρικής ενέργειας, στην απελευθερωμένη πλέον αγορά του τομέα της χώρας, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή τιμή μονάδας συναρτήσει της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.
β). Βελτιστοποίηση της οικονομικής και οικολογικής ποιότητας των εγκαταστάσεων.
γ). Βελτιστοποίηση του συστήματος λειτουργίας και διαχείρισης των εγκαταστάσεων από οικονομικής και οικολογικής σκοπιάς.
δ). Ανάλυση της ενεργειακού προφίλ της αυτοδιοικητικής μηχανής, πριν από την εφαρμογή του προγράμματος, έτσι ώστε να αξιολογηθεί κατάλληλα το ύψος της ενεργειακής της κατανάλωσης και το ετήσιο κόστος της.
ε). Καθορισμός των επιθυμούμενων δεικτών κατανάλωσης και οικολογικής ποιότητας έτσι ώστε να εντοπιστούν όλα τα σημεία οικονομικής και οικολογικής αναποτελεσματικότητας αναφορικά με τους συγκεκριμένους τομείς επέμβασης.
στ). Υπολογισμός του οικονομικού κόστους και του οικονομικού κέρδους που συνεπάγεται η επέμβαση στα πλαίσια του επιθυμούμενου χρόνου απόσβεσης της απαιτούμενης επένδυσης και της διαχρονικής της αποδοτικότητας.
ζ). Καθορισμός του περιβαλλοντικού κέρδους από την σκοπιά της ποιότητας και της ποσότητας των ρύπων που δεν θα εκλύονται στην ατμόσφαιρα μετά την ολοκλήρωση του έργου.

Η σύνταξη του προγράμματος απαίτησε την εντατική ενασχόληση μιας ομάδας εργασίας για 8 μήνες, με την συμμετοχή των τεχνικών γραφείων του δήμου και μιας από τις πλέον έγκυρες εταιρείες του τομέα ενεργειακών τεχνολογιών της χώρας, πρόβλεπε δε μια πρώτη ετήσια εξοικονόμηση της τάξης του 1.2 εκ. ευρώ:
α). 600.000 ευρώ ετησίως μέσω της επέμβασης σε όλα τα σημεία δημόσιου φωτισμού - αντικατάσταση των συνήθων λαμπτήρων πυράκτωσης με λαμπτήρες ατμών νατρίου, με ετήσια εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας της τάξης των 6.543.000 Kwh και ετήσια μείωση της εκπομπής CO2 κατά 4.138 τόνους.
β). 150.000 ευρώ ετησίως από την επέμβαση στο πεδίο των σηματοδοτών της πόλης - αντικατάσταση των συνήθων λαμπτήρων πυράκτωσης με μέση διάρκεια ζωής 6 μηνών - ή 4.000 ωρών - με λαμπτήρες τεχνολογίας λεντ οι οποίοι προσφέρουν διάρκεια ζωής 10 ετών - ή 80.000-100.000 ωρών - και καταναλώνουν 80% λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα, επιτρέποντας εξοικονόμηση της τάξης των 97.000 ευρώ ετησίως στο πεδίο της συντήρησης και 32.000 ευρώ ετησίως σε εκείνο της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος.
γ). 400.000 ευρώ ετησίως από την αντικατάσταση 58 καυστήρων δημοτικών κτιρίων με καυστήρες φυσικού αερίου.
δ). 20.000 ευρώ ετησίως από την μεταλλαγή των 20 οχημάτων του δήμου σε υβριδικά με χρήση αερίου.
ε). 40.000 ευρώ ετησίως από την σύναψη των συμφωνητικών παροχής ηλεκτρικής ενέργειας με κατάλληλα επιλεγμένους πάροχους της ελεύθερης αγοράς.
Παράλληλα, προγραμματίστηκε η εφαρμογή μία σειράς επεμβάσεων σε 110 κτίρια ιδιοκτησίας του Δήμου, με στόχο της βελτιστοποίηση του ενεργειακού προφίλ τους, που θα απέφερε μία επιπλέον ετήσια εξοικονόμηση της τάξης των 815.000 ευρώ και μία μείωση της εκπομπής CO2 κατά 10.400 τόνους - εξωτερική θερμομόνωση κτιριακού περιβλήματος, αλλαγή κουφωμάτων, εφοδιασμός με ηλιακούς συλλέκτες για την παροχή ζεστού νερού, αντικατάσταση των λαμπτήρων πυράκτωσης με λαμπτήρες φθορίου, εγκατάσταση συστήματος αυτόματου ελέγχου του τεχνητού φωτισμού κ.λ.π. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με την πρόβλεψη της κατασκευής μίας μονάδας φωτοβολταικών στοιχείων με την μορφή αρχιτεκτονικών στέγαστρων σε ένα από τα διατροπικά σημεία αφετηρίας τραμ και παρκινγκ της πόλης, ετήσιας απόδοσης 25.000 kWh περίπου.


Δύο χρόνια μετά την σύνταξη του προγράμματος ένα σημαντικό μέρος των παρεμβάσεων δραστικής ενεργειακής εξοικονόμησης και της μείωσης του οικολογικού αποτυπώματος του Δήμου ήταν ήδη πραγματικότητα:

1. Και τα 20 οχήματα του Δήμου είχαν μετατραπεί από βενζινοκίνητα σε κινούμενα και με αέριο
2. Είχαν αντικατασταθεί 55 από τους 58 καυστήρες των δημοτικών κτιρίων.
3. Είχε αντικατασταθεί περισσότερο από το 1/3 των λαμπτήρων των σηματοδοτών - 1.232 επί 6.066 - και το 1/10 των λαμπτήρων των σημείων δημόσιου φωτισμού - 1.300 επί 15.807.
4. Είχαν ολοκληρωθεί οι επεμβάσεις θερμομόνωσης σε 7 δημοτικά κτίρια – εξωτερική μόνωση, αλλαγή κουφωμάτων, ενίσχυση μόνωσης δώματος κ.λ.π.
5. Τα 8 αθλητικά κέντρα του δήμου ήταν πλέον ενεργειακά αυτόνομα μέσω της ενσωμάτωσης φωτοβολταικών στοιχείων.
6. Σε 4 αθλητικά κέντρα και 8 σχολεία είχε ολοκληρωθεί η εγκατάσταση των ηλιακών συλλεκτών.
7. Η μονάδα φωτοβολταικών του διατροπικού σημείου αφετηρίας τραμ και παρκινγκ ήταν σε πλήρη λειτουργία με ετήσια παραγωγή 25.249 kWh.

Σήμερα το πρόγραμμα βαίνει προς την ολοκλήρωση του. Ταυτόχρονα, η δημοτική αρχή προχωρεί με γοργούς ρυθμούς στην διεύρυνση της ιδέας της «εξοικονόμησης» και της μείωσης του οικολογικού αποτυπώματος μέσω μιας πλειάδας άλλων πρωτοβουλιών όπως η συνεχής εγκατάσταση φωτοβολταικών σε δημόσια κτίρια - 35 έως σήμερα - της προγραμματικής εξοικονόμησης νερού στα πλαίσια του κτιριακού δυναμικού της με χρήση διπλών δικτύων ύδρευσης ή/και χρήση μηχανισμών ελέγχου της ροής, πρωτοβουλιών όπως η θέσπιση του βραβείου «πράσινα μίλια» για τους μαθητές που μεταβαίνουν στο σχολείο με τα πόδια ή με χρήση βιώσιμων μέσων κίνησης κ.λ.π. Τον κύκλο φαίνεται να κλείνει προς το παρόν η δρομολόγηση της επικαιροποίησης του Δημοτικού Οικοδομικού Κανονισμού από την σκοπιά της βελτιστοποίησης της ενεργειακής συμπεριφοράς του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, μέσω ακριβών υποδείξεων γύρω από την ορθολογική χρήση της ενέργειας και την καλύτερη δυνατή χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η επικαιροποίηση του Κανονισμού θα ολοκληρωθεί με ένα πρόγραμμα πιλοτικών κατασκευών δημοτικών κτιρίων που θα ενσωματώνουν μεν όλες τις γνωστές τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας αλλά θα πειραματίζονται και άλλες, νέες, έτσι ώστε να είναι δυνατή η διαχρονική διάγνωση των πλεονεκτημάτων που προσφέρουν.


Γιώργος Δημητρίου 

--
για την αντιγραφή


Θανάσης Αναπολιτάνος

Μορφές σύγχρονου απολυταρχισμού (1)

Μορφές σύγχρονου απολυταρχισμού (1)

on the road trip to the end

you are never free, wherever you may go

the sea	the mountain
the sun	the moon
family	friends

whistling songs that others wrote:

your life’s theme is a template

you may ask only what you understand

never free, limitless

«Magni Magistri» 1305 - 1522

Την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου, στις 7 το απόγευμα, το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου, εγκαινιάζει την έκθεσης ζωγραφικής «Magni Magistri» του Ιωάννη Π. Βλαζάκη στον υπέροχο εκθεσιακό χώρο της πύλης «D' Amboise» στη Μεσαιωνική Πόλη.

Σε αυτήν του την έκθεση, ο καλλιτέχνης επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στα οικόσημα των Μεγάλων Μαγίστρων της Ρόδου από την αρχή της Ιπποτοκρατίας των Ιωαννιτών στο νησί το 1305-10, έως την αποχώρηση τους από αυτό το 1522. Είναι ίσως η πρώτη επίσημη απόπειρα απεικόνισης με τους ακριβείς χρωματικούς προσδιορισμούς των οικοσήμων, από έναν εικαστικό καλλιτέχνη ο οποίος εξειδικεύεται κατ’ εξοχήν στην Εραλδική Τέχνη και την Οικοσημολογία.

Παράλληλα, θα παρουσιαστούν μικρογραφίες, μελανογραφίες και illuminated manuscripts του καλλιτέχνη, εμπνευσμένα από τη μεσαιωνική παράδοση της δύσης, συνθέτοντας συνολικά μιά έκθεση, που σε συνδυασμό με την επιβλητικότητα του χώρου, ταξιδεύει στον Μεσαίωνα τον επισκέπτη, με σύγχρονες απεικονίσεις μιας εξαιρετικά παλαιάς ειδικής τέχνης.

Την έκθεση διοργανώνει το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων και είναι υπό την αιγίδα της Εραλδικής & Γενεαλογικής Εταιρείας Ελλάδος με την ευγενική υποστήριξη της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Η διάρκεια της έκθεσης είναι μέχρι τις 23 Οκτωβρίου 2009. Ο εκθεσιακός χώρος θα λειτουργεί πρωινές ώρες για όλη την διάρκεια της έκθεσης. Η πύλη d’Amboise είναι η είσοδος της Μεσαιωνικής Πόλης από τα «Πλατανάκια».

Χορηγοί:

Rodos Palace, Labyrinthos Arts & Crafts, Gallery Palette.

Με την Υποστήριξη

Ένωση Ελληνικών Πόλεων με Μεσαιωνικά Κάστρα, Ίδρυμα Albert Schweitzer, Μεσαιωνικό Ρόδο, Όμιλος Επιχειρήσεων Τιτόπουλου, Εκδόσεις Ars Nocturna, Φιλότυπον Α.Ε.Ε.Β.Ε, www.idtg.org.

Περι κινημάτων

Τι είναι το κίνημα; Είναι δράση στον δρόμο με ντουντούκες; Ή μήπως είναι και κάτι διαφορετικό;

Αν και είμαι υπέρ της συλλογικής αντιμετώπισης καταστάσεων, επιμένω πως το κίνημα έχει να κάνει με τις επιλογές ζωής που θέλει ο καθένας. Λέμε πως δεν έχουμε λεφτά, πχ, όταν όμως τα αποκτήσουμε τι τα κάνουμε; Είναι για να καλύψουν τις ανάγκες μας ή για να αγοράσουμε το τελευταίο μοντέλο LCD τηλεόρασης και το συνολάκι που μας λείπει για το Σάββατο; Δεν λέω πως οι ανάγκες είναι πλασματικές για όλους, όμως σε πολλές περιπτώσεις τρώμε την πατάτα πολυτελείας αντί την θρεπτικότερη ασχημότερη. Δεν λέω πως ένα μαζικό κίνημα δεν θα έχει επιτυχία, τουναντίον, θα έχει μόνο όταν κατασταλάξει ο ατομικός σκοπός. Εξεγείρομαι γιατί κουράστηκα από την μιζέρια και την λαμόγια του πολιτικού συστήματος, από τους χοντρόκωλους πολιτικούς που τρώνε με δικά μου λεφτά, από τους αλήτες που με υποχρέωσαν να σκέφτομαι πιθανή αναχώρηση από την χώρα μου. Θα βγω στους δρόμους; Μπορεί και όχι, το κίνημα δεν είναι μόνο δρόμος, είναι στάση. Αν κάποιος την δει καλλιεργητής και στείλει στον διάολο τον διαφημιζόμενο τρόπο ζωής κινητού, αυτοκινήτου και δάνειου ευκίνητου, για μένα είναι από τους βασικούς εκφραστές του κινήματος.

και το όνομα του είναι....

Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε βρει το όνομα του μικρού μου, πολύ πριν γεννηθεί. Μας άρεσαν το Ορφέας, το Αχιλλέας, αλλά αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο είναι το Σείριος. Φυσικά πρόκειται για το όνομα από το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό, με μεγάλη ιστορία και μυθολογία τριγύρω του. Ίσως με ένα τέτοιο όνομα, ο μικρός να την ψάξει λίγο και να διαβάσει μύθους και παραδόσεις σχετικές με το άστρο αυτό. Πάντα ένα καλό όνομα είναι καλό εφόδιο για κάτι παρακάτω. Είπαμε λοιπόν να του δώσουμε και ένα δεύτερο, που μάλλον θα είναι το Ορφέας, εξίσου εύηχο όνομα. Το επίθετο φυσικά είναι πάντα το κρυφό όπλο... χε χε