εκλογική διαδικασία

Τελείωσαν και οι εκλογές και λίγοι κατάλαβαν το αποτέλεσμα. Όλοι μιλάν για νίκη εντωμεταξύ ενώ το σημαντικότερο πρόβλημα που είναι η ανάδειξη των προβλημάτων της αυτοδιοίκησης πέρασε και πάλι στα ψιλά γράμματα. Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για πολιτική αυτοδιοίκησης όταν έχουμε τόσους δήμους και νομαρχίες που είναι ουσιαστικά δεσμευμένοι στην εκάστοτε περιφέρεια; Για ποιο λόγο ψηφίζουμε δηλαδή, για να κάνει όποιος θέλει τα παιχνιδάκια του; Για να πούμε ότι βγήκαμε από τον λήθαργο των απολιτικών μας ημερών και να κατηγορήσουμε όσους δεν μας βολεύει η παρουσία τους ως δημόσια πρόσωπα επειδή δεν έχουν βολέψει τους δικούς μας στο δημόσιο; Μέχρι πότε θα βγαίνουν τα κόμματα και οι παρατάξεις τάζοντας θέσεις καλοπέρασης στον δημόσιο τομέα;
Η διαφοροποίηση είναι σε μας, μόλις καταλάβουμε την νοοτροπία της πόλης, Ελλάδας, Ευρώπης και κόσμου που θέλουμε να ζούμε. Δεν είναι υποχρεωμένοι οι πολιτικοί να αλλάξουν κάτι αν δεν υπάρχει πολιτική αλλαγής από τον λαό. Δεν θα το καταλάβει όμως ποτέ ο λαός αν μένει έξω από τα πράγματα σαν αδιάφορος περαστικός, ούτε καν θεατής. Τουλάχιστον ο θεατής έχει την δυνατότητα αποτίμησης της πολιτικής παράστασης στο τέλος της. Φταίει η μόρφωση, η τηλεόραση, το οικονομικό επίπεδο λένε διάφοροι. Η νοοτροπία φταίει και τίποτα άλλο. Έχω γνωρίσει φτωχούς και αγράμματους με σοβαρότητα πολιτικής άποψης που στηρίζεται στην αποτίμηση της αντιληπτής τους καθημερινότητας. Άνθρωποι που δεν γκρινιάζουν και παραπονιούνται αλλά διεκδικούν και διαμορφώνουν πολιτική. Άνθρωποι που ξεκινούν διορθώνοντας το στραβό που βλέπουν μπροστά τους και ξέρουν ότι αν το αφήσουν θα στραβώσει περισσότερο. Απλό παράδειγμα είναι το μάζεμα των σκουπιδιών και η καθαριότητα των δημόσιων χώρων, ο σεβασμός στην δημόσια περιουσία, στον συγκάτοικο, στον γείτονα και τον συμπολίτη, στον άλλον γενικότερα. Αν η νοοτροπία του σύγχρονου ανθρώπου εξακολουθεί μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης να παραμένει πεπερασμένη στις ατομικές (καλά να περνάω εγώ…) ανάγκες, τότε δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για κοινωνίες. Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε οργανωμένοι και να προσπαθούμε για το καλό ενός τόπου, μίας χώρας ή του κόσμου ολόκληρου.
Μόνο με την μετεξέλιξη του τρόπου σκέψης σε μια συλλογική προσπάθεια να βελτιώσουμε το συνολικό επίπεδο θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε και από το κοινωνικό και από το πολιτικό τέλμα που έχουμε πέσει. Με την απλή διαδικασία της βοήθείας της γειτονιάς μας για αρχή, της πόλης μας συνεχίζοντας, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την αξία της παγκόσμιας βελτίωσης αφού θα έχουμε γνωρίσει τις διαδικασίες που χρειάζονται. Από κάπου ξεκινάμε για να καταλήξουμε στο σπουδαίο, που θέλουμε όλοι δηλαδή, στην απόκτηση αξιοπρέπειας.

περί πολιτισμού

Ζούμε σε μια πόλη που πρέπει να είναι ζωντανή. Να προσφέρει χειμώνα καλοκαίρι δημιουργία, έκφραση, μόρφωση, συμμετοχή, αξιοποιώντας τις πολιτιστικές τις δυνατότητες. Μια πόλη που πρέπει να υποστηρίξει και να αναδείξει τους καλλιτέχνες της, να βοηθήσει περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί με τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Η πολιτιστική μεταμόρφωση της πόλης, δεν πρέπει να είναι προϊόν μόνο εξωτερικών παρεμβάσεων και συμμετοχών αλλά κυρίως εσωτερική αλλαγή και αναζωογόνηση των δυνατοτήτων της. Να υποστηριχθεί ο πολιτισμός, να προσφέρει έργο και όχι μόνο θέαμα, δραστηριότητα για τον κάτοικο, ανάδειξη των δυνατοτήτων του, βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης μέσω της απασχόλησης του. Να μετατρέψουμε την Ρόδο ιδανικά σε ένα μεγάλο πολιτιστικό κέντρο, που προσφέρει απλόχερα στους καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο την ευκαιρία να την επισκεφθούν και να δημιουργήσουν, μετατρέποντας την σε πόλο έλξης τουρισμού.
Διαθέτουμε τις δυνατότητες για μια Ρόδο καλαίσθητη, ανθρώπινη, φιλόξενη, δημιουργική, δραστήρια, καλλιτεχνική. Χωρίς προσωπικές διαφορές και μικροσκοπιμότητες, να βελτιώσουμε θεσμούς και υποδομές και να δημιουργήσουμε καινούργιους με γνώμονα τη προβολή της Ρόδου, την συμμετοχή του πολίτη, την ανάδειξη και βελτίωση των μνημείων, την αξιοποίηση του καλλιτεχνικού μας δυναμικού.
Δεν είναι δύσκολο να μετατρέψουμε την πόλη μας σε σημαντικό προορισμό πολιτιστικού τουρισμού, με συνεπακόλουθη αύξηση της διάρκειας, της ανταγωνιστικότητας και της ποιότητας του.
Διαθέτουμε την Μεσαιωνική Πόλη, από μόνη της σημαντικό αξιοθέατο, αφημένο δυστυχώς στην έλλειψη οργανωμένης προβολής και διαχείρισης, με σημαντικά προβλήματα για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, με εμφανή σημάδια εγκατάλειψης. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην εξέλιξη και αξιοποίηση της για αυτό που πραγματικά είναι, ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Όμως η πόλη και ο πολιτισμός είναι κάτι παραπάνω απ’ όλα αυτά. Είναι οι άνθρωποι, αυτοί που συμμετέχουν, που προσπαθούν με ελπίδες και όραμα για το μέλλον. Η πόλη ζει σε όλες τις συνοικίες της, έτσι πρέπει και ο πολιτισμός της. Πολιτισμός δεν είναι μόνο τα θέατρα και οι εκδηλώσεις. Είναι στάση ζωής που ξεκινά με την καλαισθησία, τον σεβασμό στον συμπολίτη και στον επισκέπτη, στο περιβάλλον, στις αξίες, στις ιδιαιτερότητες και στις ανάγκες καθενός μας, στην γνώμη των ειδικών και στην άποψη όλων.
Είναι απαραίτητη η διαδικαστική μας συμμετοχή σε όλες τος πολιτιστικές εκδηλώσεις ώστε να δωθεί και προς τους υπόλοιπους το "σήμα" για ανάπτυξη. Μπορούμε λοιπόν να ξεκινήσουμε τον "πολιτισμό" απο το σπίτι μας;