Φεστιβάλ Γελοιογραφίας

Αν θέλετε να δείτε τον αντίκτυπο που έχει η έκθεση σε σημερινούς όρους (που σημαίνει πόσο ψηλά στα αποτελέσματα αναζήτησης είναι στο google), κάντε το πείραμα μόνοι σας.

Από την πλευρά του, το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης, έχει επιφορτιστεί με την διοργάνωση της Τριενάλε Χαρακτικής, ένα μεγάλο επιδοτούμενο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που θα απασχολήσει όλους τους χώρους του. Είναι λογικό να μην υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος ούτε κι οικονομικοί πόροι. Αλλά ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, μπορούμε να μιλήσουμε για μια προσπάθεια που μπορεί να γίνει ακόμα κι τον Οκτώβριο, εντάσσοντας την στην γενικότερη πολιτική επιμήκυνσης της τουριστικής κίνησης στο νησί μας.

Επειδή σαν Δημοτική Πινακοθήκη είχαμε βοηθήσει τότε τον κ. Βαγγέλη Παυλίδη να στήσει την πρώτη έκθεση, στην στοά της νομαρχίας, κάτι τέτοιο μπορεί να ξαναγίνει εύκολα. Ακολούθησαν άλλες δύο πετυχημένες εκθέσεις, με πλήθος συμμετοχών και εξαιρετικών σχολίων από τον εγχώριο και διεθνή τύπο. Από τότε όμως που τα συζητούσαμε και παρά τους ωραίους λόγους διαφόρων για τον διεθνή χαρακτήρα και την σημασία της, δεν έγινε καμιά κίνηση, σε ένα θέμα που είναι εξαιρετικό, έχει επιμορφωτικό χαρακτήρα, έχει όλα τα χαρακτηριστικά και τις προυποθέσεις για μαγέλη προβολή του νησιου (ή την Angoulême την γνωρίζω μόνο εγώ;).

Να κανονίσουμε λοιπόν που θέλουμε να ξοδεύουμε τα λεφτά για τον πολιτισμό ώστε να πιάνουν τόπο, να μην έχουν μονοδιάστατο ή εσωτερικής κατανάλωσης χαρακτήρα. Να μην απαξιώνουμε επιτέλους τους ανθρώπους όπως τον Βαγγέλη Παυλίδη, έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη, με τεράστια συνεισφορά στην Ρόδο (έχετε δει την απίστευτη εικονογραφημένη ιστορία της Ρόδου), προτάσσοντας δικαιολογίες οικονομικού χαρακτήρα, όταν ξοδεύονται για τραπεζώματα και δεξιώσεις άπραγων υπουργών, χιλιάδες....

Για ποίο λόγο να μην αναζητηθούν χορηγοί από τον τουριστικό / επαγγελματικό χώρο, να μην συσταθεί μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που θα διοργανώνει την εκδήλωση, και να προωθηθεί μέσα από την β'-μια εκπαίδευση, ώστε να γίνει επιτέλους θεσμός που θα προωθείται από όλους μας, χωρίς να κοιτάμε πολιτικές κληρονομιές και συμπάθειες; Απευθύνομαι σε όλους τους φίλους μου, ακόμα και σε όλους αυτούς που με κοιτούν με στραβό μάτι, να μην αφήσουν μια τέτοια ευκαιρία ανάδειξης του τόπο μας να πάει χαμένη.

Reportage Without Frontiers Petition

Reportage Without Frontiers Petition

4th international cartoon festival...not

χμ.... είναι 2008, η χρονιά που υποτίθεται θα έπρεπε να φιλοξενήσει το 4 φεστιβάλ γελοιογραφίας που είχε πάνω από 700 συμμετοχές από πάρα πολλές χώρες την προηγουμένη φορα, πριν αλλάξει η δημοτική αρχή... Η νέα αρχή δεν το έχει συζητήσει καν, φοβάται; δεν θέλει μια διοργάνωση δοκιμασμένη, με προβολή σε όλο τον κόσμο και από όλα τα μέσα; Έχει μήπως πολιτικά προβλήματα με τον υπεύθυνο κ Β. Παυλίδη; Ή πιστεύουν πως η πολιτιστική τους ατζέντα είναι τόσο γεμάτη που δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο; Αλλά ξέχασα, είμαστε ψευτοκουλτουριάρηδες και ελιτιστές...

Θα το κινήσω το θέμα στο ΔΣ του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης, αλλά δεν βλέπω φως....

Η συνέχεια της παλιάς ιστορίας

Με δυσπιστία παρακολουθούμε την πολιτική των υπευθύνων σχετικά με την προστασία σημαντικών αρχαιολογικών και πολιτιστικών θησαυρών στην μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Από την μια, η ανεξέλεγκτη κίνηση οχημάτων σε μια ευαίσθητη περιοχή και η αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών της τροχαίας και της δημοτικής αστυνομίας, ίσως λόγω υποστελέχωσης, να δώσουν επιτέλους μια λύση σε αυτό το πρόβλημα, μας φέρνει καθημερινά αντιμέτωπους με σκηνές "απείρου κάλους", όπου νευρικοί οδηγοί, εγκλωβισμένοι στα σοκάκια της παλιάς πόλης, κορνάρουν στο "ενοχλητικό" τουριστικό γκρουπ που περιηγείται εκείνη την στιγμή.
Από την άλλη, κάθε καταστηματάρχης που θέλει να παρανομήσει, μπορεί να βγάλει έξω την πραμάτεια του, να τραβάει τους πελάτες μέσα, να βάζει προβολείς χιλιάδων βατ, ώστε να ξεχωρίζει μέσα στο μεσαιωνικό σκότος, να απλώνει τραπεζοκαθίσματα σε σημείο που κι η πεζή κυκλοφορία να εμποδίζεται, ακόμα και να κατασκευάζει επεκτάσεις από ξύλο ή λαμαρίνα που φυσικά δεν έχουν καμιά έγκριση. Και ενώ όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, προσδοκώντας το βραχυπρόθεσμο κέρδος, οι κάτοικοι εκνευρίζονται συνεχώς, είτε από την οπτική είτε από την ηχητική όχληση, μιας και συγκεκριμένοι υπεύθυνοι νυκτερινών καταστημάτων θεωρούν πως όσο πιο δυνατά ακούγονται στα πέριξ, τόσο περισσότερους πελάτες θα έχουν. Κάποια σπίτια καταρρέουν, μιας και δεν μπορούν να επισκευαστούν εύκολα ή δεν υπάρχει θέληση πλέον για να ζήσει λογικός άνθρωπος όλο το χρόνο εκεί... Εμείς οι κάτοικοι και οι φίλοι της μεσαιωνικής πόλης καθημερινά βιώνουμε προβλήματα που μπορούν να λυθούν εύκολα, αν υπάρξει θέληση. Δεν είμαστε εναντίον κανενός, απλά να σεβόμαστε τον τόπο που μας δίνει ψωμί ζητάμε.
Ήπιες μορφές εκμετάλλευσης δεν υπάρχουν, η υποστήριξη σε ανθρώπους και οργανισμούς που αγαπούν τον τόπο τους και προσπαθούν δίνεται μετά βίας, ενώ ο τουρίστας ακόμα θεωρεί την περιοχή μαγευτική, μόλις φύγει από τα κεντρικά σημεία και περιπλανηθεί στα σοκάκια. Αυτό και μόνο, κάτι θα έπρεπε να μας πει.
Κατά τα άλλα μιλάμε για ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, που έχει αφεθεί στην τύχη του, με τμήματα του παλατιού να καταρρέουν και με προγραμματικές συμβάσεις για αποκατάσταση και ανάδειξη των μνημείων να έχουν παγώσει. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, ο πολιτισμός δεν είναι απλά μια βιτρίνα μουσείων και η Ακρόπολη, αλλά στοιχείο της καθημερινότητας μας που τείνει να εκλείψει. Δεν σεβόμαστε την ιστορία μας, ας σεβαστούμε τουλάχιστον και ας αναδείξουμε κάτι που μας φέρνει εισόδημα...

Παλιά Πόλη

απογοήτευση...

ξεκίνησε και πάλι η φετινή σεζόν και όλα δείχνουν να είναι τα ίδια με πέρσι...
Αυτοκίνητα να κλείνουν τους δρόμους, ζητιάνοι σε κομβικά σημεία, ηχορύπανση από τους γνωστούς με τα ηχεία σε μέγεθος ντουλάπας, σκουπίδια και χόρτα σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους, μηχανάκια τρέχουν σαν δαιμονισμένα, εμπόριο ναρκωτικών σε σοκάκια και πλατείες, τραπεζάκια, ομπρέλες και κακογουστιά σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν υπάρχει ελπίδα βρε παιδιά για αυτήν εδώ την πόλη;