Η συνέχεια της παλιάς ιστορίας

Με δυσπιστία παρακολουθούμε την πολιτική των υπευθύνων σχετικά με την προστασία σημαντικών αρχαιολογικών και πολιτιστικών θησαυρών στην μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Από την μια, η ανεξέλεγκτη κίνηση οχημάτων σε μια ευαίσθητη περιοχή και η αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών της τροχαίας και της δημοτικής αστυνομίας, ίσως λόγω υποστελέχωσης, να δώσουν επιτέλους μια λύση σε αυτό το πρόβλημα, μας φέρνει καθημερινά αντιμέτωπους με σκηνές "απείρου κάλους", όπου νευρικοί οδηγοί, εγκλωβισμένοι στα σοκάκια της παλιάς πόλης, κορνάρουν στο "ενοχλητικό" τουριστικό γκρουπ που περιηγείται εκείνη την στιγμή.
Από την άλλη, κάθε καταστηματάρχης που θέλει να παρανομήσει, μπορεί να βγάλει έξω την πραμάτεια του, να τραβάει τους πελάτες μέσα, να βάζει προβολείς χιλιάδων βατ, ώστε να ξεχωρίζει μέσα στο μεσαιωνικό σκότος, να απλώνει τραπεζοκαθίσματα σε σημείο που κι η πεζή κυκλοφορία να εμποδίζεται, ακόμα και να κατασκευάζει επεκτάσεις από ξύλο ή λαμαρίνα που φυσικά δεν έχουν καμιά έγκριση. Και ενώ όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, προσδοκώντας το βραχυπρόθεσμο κέρδος, οι κάτοικοι εκνευρίζονται συνεχώς, είτε από την οπτική είτε από την ηχητική όχληση, μιας και συγκεκριμένοι υπεύθυνοι νυκτερινών καταστημάτων θεωρούν πως όσο πιο δυνατά ακούγονται στα πέριξ, τόσο περισσότερους πελάτες θα έχουν. Κάποια σπίτια καταρρέουν, μιας και δεν μπορούν να επισκευαστούν εύκολα ή δεν υπάρχει θέληση πλέον για να ζήσει λογικός άνθρωπος όλο το χρόνο εκεί... Εμείς οι κάτοικοι και οι φίλοι της μεσαιωνικής πόλης καθημερινά βιώνουμε προβλήματα που μπορούν να λυθούν εύκολα, αν υπάρξει θέληση. Δεν είμαστε εναντίον κανενός, απλά να σεβόμαστε τον τόπο που μας δίνει ψωμί ζητάμε.
Ήπιες μορφές εκμετάλλευσης δεν υπάρχουν, η υποστήριξη σε ανθρώπους και οργανισμούς που αγαπούν τον τόπο τους και προσπαθούν δίνεται μετά βίας, ενώ ο τουρίστας ακόμα θεωρεί την περιοχή μαγευτική, μόλις φύγει από τα κεντρικά σημεία και περιπλανηθεί στα σοκάκια. Αυτό και μόνο, κάτι θα έπρεπε να μας πει.
Κατά τα άλλα μιλάμε για ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, που έχει αφεθεί στην τύχη του, με τμήματα του παλατιού να καταρρέουν και με προγραμματικές συμβάσεις για αποκατάσταση και ανάδειξη των μνημείων να έχουν παγώσει. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, ο πολιτισμός δεν είναι απλά μια βιτρίνα μουσείων και η Ακρόπολη, αλλά στοιχείο της καθημερινότητας μας που τείνει να εκλείψει. Δεν σεβόμαστε την ιστορία μας, ας σεβαστούμε τουλάχιστον και ας αναδείξουμε κάτι που μας φέρνει εισόδημα...